เราต้องเข้าใจว่า สิ่งที่จะทำให้เราเกิดความทุกข์  เกิดได้ทุกสถานที่  ทุกเวลา  แต่การดับทุกข์ หรือข้อปฏิบัติที่จะช่วยให้เราเข้าใจความทุกข์คืออะไร  และเราจะตัดความทุกข์นั้นอย่างไรก็ทำได้  ปฏิบัติได้ตลอดเวลาเหมือนกันทุกสถานที่  

 

เหมือนกับตอนนี้เราก็ต้องพยายามมองชีวิตของเราออกกว้างๆ ว่าที่จริง เราหวังที่จะหาความสุข  ความสงบที่แท้จริง  เราก็ต้องสนใจที่จะปฏิบัติธรรมทุกวัน  ทุกเวลา  เพียงเราอาจจะปฏิบัติบางอย่างเวลาอยู่คนเดียวได้สะดวก  เวลาอยู่กับคนอื่น  เราอาจจะปฏิบัติไม่สะดวก  แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่ปฏิบัติเลย  เราต้องเปลี่ยนแนวทางปฏิบัติ  หรือยกตัวอย่างเช่น  การรักษาศีล  เวลาเราอยู่คนเดียว  ส่วนใหญ่เราก็รักษาศีลได้ง่าย  แต่ก็ไม่แน่เสมอไป  บางทีอยู่คนเดียวก็ยังมียุงมากัด  อาจจะเผลอไปโกรธกับยุง  เลยไปตบยุงตายก็ได้  แต่ส่วนใหญ่เวลาเราอยู่คนเดียว  ก็ไม่ได้คิดที่จะทำอะไร  ไม่ได้คิดที่จะทำลายคนอื่น  ด้วยกาย วาจา ใจ ของเรา  ไม่ได้คิดจะทำร้ายตัวเองโดยปกติ  

 

แต่เวลาออกไปทำงาน  หรืออยู่ในสังคม  หรือแม้แต่ในสังคมครอบครัว การอยู่กับคนอื่น  อาจจะมีสิ่งที่จะมาท้าทาย  หรือมีสิ่งที่จะมายั่วยุ ที่จะทำให้ทำลายคนอื่น  ด้วยกาย  ด้วยวาจา  จะมีขึ้นได้ เพราะเราอยู่กับคนอื่น  เพราะฉะนั้น เราก็ต้องพร้อมที่จะปฏิบัติ ทุกสถานที่ ทุกเวลา ไม่ใช่เฉพาะเวลาที่เราอยู่ในวัด  ออกจากวัด เราก็ยังเข้าไปอยู่ในสังคมทำงาน  สังคมค้าขาย  สังคมครอบครัว ก็ตาม  เราก็ต้องถือว่า ทุกวัน ทุกเวลา ก็เป็นเวลาปฏิบัติธรรมของเรา  ศีลของเรา  การสำรวมกาย วาจา ถือว่าเป็นการปฏิบัติเบื้องต้น  เราต้องทำ  จะอยู่คนเดียวก็ดี อยู่กับคนอื่นก็ดี ในวัดก็ดี อยู่ในที่ทำงานก็ดี  ถ้าเราเริ่มสร้างความคิด  ความเข้าใจ  อย่างนี้ เราก็มีหน้าที่ทำ  มีงานทำ  คือ มีความพยายามตั้งอยู่ในศีล  อยู่ในศีลธรรมทุกวันๆ  ไม่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องง่าย  

 

พระโสภณภาวนาวิเทศ วิ. (พระอาจารย์ กัลยาโณ)

วัดป่าพุทธโพธิวัน  ประเทศออสเตรเลีย

จากหนังสือ "ธรรมะจากแดนไกล"

วันอาทิตย์ที่ 5 ธันวาคม 2564