มนุษย์ เสมอกันด้วยธรรมะ
@…มนุษย์ เสมอกันด้วยธรรมะ
มนุษย์ ต่างกัน ด้วย กรรม….
มนุษย์ จึงพัฒนาได้… โดยอาศัยกฎเกณฑ์กรรม เป็นหนทางดำเนินชีวิต…
สิ่งสำคัญที่สุดของมนุษย์ในการพัฒนาชีวิต คือ การเล่าเรียน ศึกษา ปฏิบัติ.. ให้ถูกตรงตามธรรม.. ที่แสดงความเป็นจริงแท้อันมีอยู่ปกติในธรรมชาติ..
การศึกษา ปฏิบัติ เพื่อฝึกอบรมกาย วาจา ใจ และทิฏฐิ ให้เป็นไปตามทำนองคลองธรรม.. ตรงตามหลักธรรมความเป็นจริงที่ไม่คัดค้านธรรมชาติ ให้ก่อเกิดมิจฉาทิฏฐิ มีความคิดวิปริต ผิดไปจากธรรม ด้วยปัญญา คือ ความรู้แจ้งเห็นจริงในกฎธรรมชาติ…จึงควรเรียกว่า การศึกษาของมนุษยชาติ..
ดังนั้น การศึกษาใด ๆ ทางโลก..หากไร้กฎแห่งธรรม จึงไม่ควรเรียกว่า การศึกษาเพื่อชีวิต อาทิเช่น..ศาสตร์ ศิลป์ หรือ สรรพวิชาทางโลก ซึ่งหากไร้สาระธรรม ไม่มุ่งเน้นเพื่อความเข้าใจในความเป็นจริงของธรรมชาติแห่งชีวิตอันเป็นพื้นฐาน หรือ ไม่สั่งสอนให้เข้าใจกฎเกณฑ์กรรมและธรรมนิยาม จึงไม่ควรเรียกว่า การศึกษาเพื่อชีวิตที่แท้จริง
..ด้วยการจัดการศึกษาที่วิปริตไปจากธรรมในทุกสมัย จึงส่งผลให้สังคมมนุษยชาติเสื่อมสิ้น พิบัติ แปรปรวนไปอย่างวิปริต…วิปลาสไปจากธรรม..
ดั่งสังคมปัจจุบันที่จัดการศึกษามุ่งเน้นการผลิตมนุษยชาติ..ดุจเดียวกับ วัตถุสิ่งของ..ที่เน้นแต่คุณภาพภายนอก…แต่ไม่คำนึงถึงคุณภาพภายใน อันเป็นแก่นสารของการพัฒนาชีวิต …โลกจึงวิบัติดังที่เห็น..ด้วย หมู่ชน สะกดคำว่า คุณธรรมความดี ไม่เป็น ไม่เข้าใจ… และมองไม่เห็นสาระสำคัญ… สัตว์น้อยใหญ่จึงห่างไกล คำว่า ความดี…
คำว่า บัณฑิต…จึงไม่ควรใช้ให้เสียคุณค่า คำว่า ความดี โดยมุ่งเน้นเพียงแค่ความสำเร็จการศึกษาของมนุษยชาติ ที่ไร้สาระธรรม ในการพัฒนาชีวิต ที่ควรมุ่งสู่อริยธรรมอย่างแท้จริง ที่ควรเรียกว่า การศึกษาเพื่อชีวิตโดยธรรม !!
พระอาจารย์อารยวังโส
21 พฤษภาคม 2565…
วัดป่าพุทธพจน์หริภุญไชย(ธ) ลำพูน
** หมายเหตุ..บันทึกคำสอนนี้ให้ นักศึกษาปริญญาเอก ออสเตรเลีย ได้พิจารณาเป็นธรรมานุสติ
