@ ..ความเข้าใจในกฏธรรมชาติ จะทำให้เรา..สามารถบริหารชีวิตได้ อย่างมีจุดมุ่งหมาย  ที่สัมพันธ์กับธรรม…ที่จะก่อให้เกิดดุลยชีวิต..สมชีวิตา!

สมชีวิตา แท้จริง คือ การรู้จักประมาณในชีวิต..เพื่อการใช้ชีวิตอย่างมีคุณภาพสมฐานะ..อย่างพอเหมาะ พอเพียง..โดยยอมรับความเป็นจริงในธรรมชาติ…ว่า แม้ชีวิตของเราตามสมมติ ก็ต้องเป็นไปตามธรรมชาติ..

 

      ชีวิต..นอกจากจะแปรผันไปตามสภาพเหตุปัจจัยที่สร้างชีวิตขึ้นมาแล้ว…ยังต้องผันแปรไปตามเงื่อนไขต่างๆ..ที่เกิดจากเหตุปัจจัยหลากหลายซึ่งเชื่อมโยงเข้ามาอย่างมีกฏเกณฑ์…

ดังเช่น..โดยสภาพธรรมดาของชีวิตย่อมแปรปรวน เปลี่ยนแปลง  เสื่อมสูญสิ้นสลายในตัวของมันเองอยู่แล้ว

 

       เรียกว่า..ชีวิตเอง อุบัติขึ้นมาเพื่อเสื่อมสลายอยู่แล้ว…มีการทำลายตนเองด้วยตนเองอย่างมีเงื่อนไข..เพื่อความดับสิ้นไป.. อย่างเป็นปกติ…

 

         อย่างไรก็ตาม มิใช่ว่า  ความเสื่อมสูญสิ้นไป..ของชีวิต จะมีแต่ส่วนภายในตามที่กล่าว   แต่กลับต้องเสื่อมสลายไปโดยเร็วด้วยเหตุปัจจัยภายนอกที่เช่ือมโยงสัมพันธ์กับชีวิตนั้นอย่างมีเงื่อนไข..

 

 

        พูดง่ายๆตามประสาชาวบ้านว่า  จริงๆแล้วชีวิตของเราแม้ไม่มีใครมาฆ่า มาทำลาย ก็ย่อมประสบความฉิบหายอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับเงื่อนเวลาเท่านั้นเองว่า จะสิ้นไปเมื่อไหร่.. เมื่อเข้าใจธรรมดังกล่าวนี้ ทำให้เราเข้าใจชีวิตอย่างถูกต้อง..เพื่อการใช้ประโยชน์ชีวิตอย่างมีคุณค่าในทุกกาลเวลา..จนกว่าจะที่สุด..ของชีวิต

 

         บัณฑิตจึงสรรเสริญ  ผู้รู้จักบริหารชีวิต อย่างมีคุณค่าในทุกสถานการณ์…โดยไม่ปล่อยให้ชีวิตดำเนินไปตามยถากรรม เสมือนสวะ..ที่ลอยน้ำไปอย่างไม่มีจุดหมาย ในการเดินทาง….

 

พระ อ. อารยวังโส

ริมน้ำนครชัยศรี…นครปฐม

6 กค.2564..