สัจธรรมในชีวิต อันสะท้อนมาจากบางเรื่องราว
เช้านี้ มองเห็นสัจธรรมในชีวิต อันสะท้อนมาจากบางเรื่องราวให้เป็นคติธรรม ที่ดี ว่า...
”วัตถุ สิ่งของ แม้น บุคคลที่ เราเคยคิด เคยมอง เคยเห็น จนเกิดความรู้สึกจับใจว่าไม่ดี ไม่มีคุณค่า ไม่มีประโยชน์..จนออกจะมีอคติในสิ่งนั้นๆ ด้วยการอ้างเหตุผลว่าได้ประสบ ได้เห็นมา อย่างนั้น จริงๆ
แต่ต่อมา..ในวันหนึ่ง เรากลับพบว่า สิ่งนั้น วัตถุนั้น บุคคลนั้นๆ กลับมีคุณค่า ต่อชีวิตของเรา อย่างมหาศาล ถึงขนาดช่วยเราออกมาจากทุกข์ โรค ภัย ได้ จริงๆ"
จึงให้เกิดความสะดุ้งใจใน ”ทิฏฐุปาทาน..ที่มี ตัณหา เป็นสมุทัย..”..ว่า น่ากลัวจริงๆ ใน อัตตวาทุปาทาน..ที่เป็น ฝ่ายลบดังนี้..!
จึงอย่าได้ฝังใจในความคิด จนเกิดทิฏฐิ ปิดบังความจริงที่เป็นธรรม ... ดังที่กล่าวมา เพราะจะเพิ่มเติมอวิชชา จน อับปัญญา ได้!
ดังนั้น..พระพุทธองค์จึงทรงสั่งสอนให้เราทั้งหลาย กำหนดรู้ อยู่ที่ ปัจจุบัน อย่าปล่อยให้ จิตไปอาลัย สิ่งที่ผ่านไปแล้ว พะวงหาสิ่งที่ยังมาไม่ถึง...
...เพราะอะไร?.
...เพราะธรรมทั้งหลายไม่ควรยึดมั่น ถือมั่น
...ด้วยหาความเที่ยงแท้..มิได้เลย
...เกิดขึ้น ดับไปตามเหตุปัจจัยของธรรมนั้นๆ
...ด้วยธรรมทั้งหลาย ทั้งปวง...เป็น อนัตตา!!
เรา..หรือใครๆ จึงเสมอกันโดยธรรม จริงๆ.....
ตื่นแล้ว สดใส สบายใจ ด้วยรู้ในความจริงแห่งชีวิตของเราจริงๆ ด้วย พระคาถาอันศักดิ์สิทธิ์ที่ว่า ”สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ สิ่งทั้งหลาย ทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่น ถือมั่น”
@บันทึกธรรม ก่อนออกบิณฑบาตเช้านี้
พระ อ. อารยวังโส
18 พฤษภาคม 2564
