@..บันทึกธรรม บ้านอารยะ จันทราพิมาน…ปากช่อง  นครราชสีมา…คืนวันที่ 9 พย.2564…..@

 

    …เส้นทาง  ไม่เคย ทำให้ ใครหลงทาง…หากผู้เดินทาง รู้จักเข้าใจเส้นทาง  และ ปลายทาง..

 

      แต่…บ่อยครั้งที่ เส้นทาง ตกเป็น จำเลย  จากคนเดินทาง ที่หลงทาง  เพราะไม่เข้าใจเส้นทาง..

 

    เช่นเดียวกัน กับ โลกนี้…ไม่เคยทำให้ใคร สุข หรือ ทุกข์…

 

    คนเรา สุข  หรือ ทุกข์  เพราะความถูกใจ  ไม่ถูกใจที่เกิดขึ้นในจิตใจของคนเหล่านั้น ต่างหาก….

 

    เมื่อไหร่ เขาเข้าใจ จิตใจของเขา…ด้วยสติปัญญา  เมื่อนั้นเขาจะไม่ถือรัก ชัง…ในโลก…  และ แล…ดูโลก ด้วยจิตใจเป็นกลางๆ..ที่ไม่ก่อเกิดสุข ทุกข์ ใดๆ ในจิตใจนั้นอีกต่อไป

 

      ความเข้าใจโลก…จึงไม่นำไปสู่  การถือเกลียด  ถือ ชัง ถือชอบ….ในโลกนี้….เมื่อไหร่ เขาปล่อยวาง ตัดอาลัย การยึดมั่นถือมั่นในโลก..ว่า เป็นตัวตนได้

 โลกทั้งหลาย…ก็จะสิ้นไป…เมื้อโลกในปัจจุบัน สิ้นไป!!!

     …การพร่ำพรรณา  สรรเสริญโลก..การด่าว่า สาบแช่ง ชิงชังโลก…จะไม่มีอีกต่อไป…..

 

        เราทั้งหลายจะคืน ความยุติธรรม ให้โลก ได้ อย่างแท้จริง…เมื่อเราเข้าใจว่า โลกคือโลก…สภาวธรรม ทั้งหลายก็คือ สภาวธรรม…ที่เป็นไปตาม กฏธรรมดา.. แสดงความเป็นเช่นนั้นเอง….ตถตา!!!!

 

      จงหยุด  การนินทา  สรรเสริญ   สุข  ทุกข์…ลาภ ยศ

ความเสื่อมลาภ  ไร้ยศ  …ใว้ตรงนี้เถิด…ด้วยจิตที่เป็นกลาง

 

..จนเข้าถึงในกลางจิต ที่ มี พุทธะ  แท้จริง…ที่สำฤทธิ์ผลได้ด้วย…การเจริญสติปัฏฐานธรรมในพระพุทธศาสนา  เทอญ

 

        พระ อ. อารยวังโส

           10  พฤศจิกายน 2564