[๒๐๑]   สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวันใกล้เมืองกิมิลา ครั้งนั้น  ท่านพระกิมพิละได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับถวายบังคมแล้วนั่ง  ณ  ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามว่า  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  อะไรหนอแลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน  ในเมื่อพระตถาคตปรินิพพานแล้ว   

 

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า  ดูก่อนกิมพิละ  เมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว พวกภิกษุ  ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ในธรรมวินัยนี้

- เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในศาสดา

- เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในธรรม

- เป็นผู้ไม่มีความเคารพไม่มีความยำเกรงในสงฆ์  

- เป็นผู้ไม่มีความเคารพ  ไม่มีความยำเกรงในสิกขา    

- เป็นผู้ไม่มีความเคารพ  

- ไม่มีความยำเกรงกันและกัน  

  ดูก่อนกิมพิละนี้   แลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน   ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว.                                                   

 

กิม.  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   ก็อะไรเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้พระสัทธรรมดำรงอยู่ได้นาน   ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว.  

 

พ.   ดูก่อนกิมพิละ    เมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว   พวกภิกษุ  ภิกษุณี อุบาสก  อุบาสิกา  ในธรรมวินัยนี้ -เป็นผู้มีความเคารพ  มีความยำเกรงในศาสดา 

- เป็นผู้มีความเคารพ  มีความยำเกรงในธรรม

- เป็นผู้มีความเคารพมาความยำเกรงในสงฆ์   

- เป็นผู้มีความเคารพ   มีความยำเกรงในสิกขา  

- เป็นผู้มีความเคารพ  มีความยำเกรงกันและกัน

ดูก่อนกิมพิละ  นี้แลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมดำรงอยู่ได้นาน  ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว.

 

จบกิมพิลสูตร

#องฺคุต.ปญฺจก.๓๖/๒๐๑/๔๔๗