การภาวนา ก็คือการพิจารณาแก้ไขในตัวมันเอง ให้ดูตัวเองให้มันมาก ๆ ให้ดูเจ้าของให้มาก ๆ

ให้ตามดูจิตของเรา
ความรู้สึกของเรา
ความปรุงแต่งของเรา

ความเป็นจริงไอ้สิ่งนึกคิดทั้งหลาย มันคือเรื่องปรุงแต่งทั้งนั้นแหละ

พูดง่าย ๆ อย่าไปวิ่งกับมัน
อย่าไปตามมัน
มันเป็นเรื่องปรุงแต่ง... จิตสังขาร

สังขารมันปรุงแต่ง
เดี๋ยวเอาอย่างนี้
เดี๋ยวเอาอย่างนั้น

ให้พยายามทำ กำหนดตามอาการที่มันเกิดขึ้นมา มันเป็นของอะไรที่ไม่แน่นอนสักอย่างหนึ่ง มันเห็นมันชัดก็หมดสงสัย

ไอ้ความคิดอะไรที่เกิดขึ้นมา ก็รู้ว่ามันไม่แน่ อย่าไปหมายมั่นมัน มันก็หมดเท่านั้น

มันไม่หมดทำให้มันหมด มันก็หมดเท่านั้น มันเป็นเรื่องปรุงแต่งสังขาร

ถ้าเราไม่รู้จักก็เข้าใจว่า
มันเป็นเรื่องของปัญญา

ความรู้สึกนึกคิดทั้งหลายมันเป็นเรื่องปรุงแต่งทั้งนั้น
ไม่ใช่ "ความรู้อันแท้จริง"
แต่เราเข้าใจว่ามันเป็นความรู้ ... ความรู้ไม่วาง ...

ถ้า "ความรู้จริง"... มันจะวาง

โอวาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท

จาก มรดกธรรมเล่มที่ 13 "ความผิดในความถูก" หน้า 19

(รวบรวมโดย พระอาจารย์พงษ์พันธ์ ฉนฺทกโร ที่พำนักสงฆ์สวนโพธิญาณ จ.กาญจนบุรี)