พระศาสดาทรงสดับถ้อยคำของพระเถระแล้ว  ตรัสว่า  "อานนท์ ธรรมดาธรรมที่เรา ( ผู้ตถาคต) กล่าวแล้วย่อมไม่มีผลแก่ผู้ไม่ฟัง ไม่เรียน ไม่ท่อง ไม่แสดง โดยเคารพ ดุจว่าดอกไม้สมบูรณ์ด้วยสี (แต่ ) ไม่มีกลิ่น (หอม)  ฉะนั้น. แต่ย่อมมีผลมาก มีอานิสงส์มาก แก่ผู้ทำกิจทั้งหลายมีการฟังโดยเคารพเป็นต้น " ดังนี้แล้ว  

 

  ได้ตรัสสองพระคาถาเหล่านี้ว่า :-

ยถาปิ   รุจิรํ  ปุปฺผํ         

วณฺณวนฺตํ  อคนฺธกํ

เอํ  สุภาสิตา  วาจา       

อผลา  โหติ  อกุพฺพโต.

ยถาปิ   รุจิรํ  ปุปฺผํ          

วณฺณวนฺตํ  สคนฺธกํ

เอวํ  สุภาสิตา   วาจา       

สผลา   โหติ  สุกุพฺพโต.

                       

"ดอกไม้งามมีสี  (แต่)  ไม่มีกลิ่น  (หอม) แม้ฉันใด,  วาจาสุภาษิตก็ฉันนั้น   ย่อมไม่มีผลแก่ผู้ไม่ทำอยู่;  (ส่วน) ดอกไม้งาม มีสีพร้อมด้วยกลิ่น (หอม) แม้ฉันใด,   วาจาสุภาษิตก็ฉันนั้น ย่อมมีผลแก่ผู้ทำดีอยู่.

 

คัดบางส่วนจากเรื่อง ฉัตตปาณิ

#ขุ.คาถา.๔๑/๑๔/๑๖